خانه باور

مرجانم ملقب به خانم باوریان‌پور

توی دوران کرونا پر از حس بد شدم از داشتن یک کار روتین و دلم تغییر و یادگیری می‌خواست. کلاس‌های نقاشی رنگ و روغن و اکریلیک ثبت‌نام کردم و با دنیای هنر دوستیم آغاز شد. اوایل تفریحی نقاشی می‌کشیدم و کلاس می‌رفتم ولی بعد تصمیم گرفتم که سفارش هم بگیرم و صفحه باور متولد شد.


نقاشی رو ادامه دادم تا اینکه دو سال پیش با هنر آینه آنتیک آشنا شدم و جذب دنیای قشنگ آینه‌ها شدم و برای آشنایی بیشتر با هنر آینه آنتیک رفتم گرگان و از استاد عزیزی این هنر رو یاد گرفتم ( به این حد طالب علم و دانش هستم من )


تولید قاب آینه را تصمیم گرفتم به صورت جدی به عنوان شغل دومم پیش ببرم. اوایلش توی اتاقم کار می‌کردم ولی بعد از مدتی به دلیل بوی مواد و رنگ، مامانم شاکی شد و تصمیم گرفتم که یه کارگاه کوچولو واسه خودم داشته باشم. با کمک یکی از دوستانم تونستم یه اتاق توی بافت تاریخی اجاره کنم و اینجوری از بهمن ۱۴۰۱، توی کارگاه باور شروع به کار کردم و کارگاه باور شد نقطه امن و عزیزم.


اوایل خیلی فروش نداشتم واسه دل خودم بیشتر قابا رو تولید می‌کردم تا اینکه تینا و رامتین عزیزم بهم پیشنهاد آر تی تی رو دادن. با همراهی و حمایت دوستای عزیزم و نارتیتی جان، انگیزه اون روزها بعد از آر تی تی چند برابر شد. الان یه گروه هنری کوچیکیم که کارها رو پیش می‌بریم و تموم تلاش این گروه بزرگتر و قوی‌تر شدن باوره.


بعد از مدت‌ها بالاخره شغل کارمندی رو وداع گفتم و تصمیم گرفتم تمام وقت تمرکزم رو بذارم برای باور و یادگیری...